Vrijdag in Euskal Herria staat gelijk aan werken. Bij E!TB mogen we op wekelijkse basis het beste van ons zelf geven. Zonder al te veel zenuwen trokken we rond de klok van negen richting Bilbao, inderdaad negen uur. De werkdag loopt hier in Spanje gewoon van elf tot zeven. Nog een ideetje voor Belgica.

Echt hoge verwachtingen koesterde ik niet op voorhand, zodoende dat de teleurstelling niet al te groot ging zijn. Want geeft toe, studenten die geen woord Spaans kunnen uitkramen, daar zit nu ook weer niet iemand op te wachten. Het je m'en fous gehalte daalde wel meteen bij het aanzien van de indrukwekkende buitenkant van E!TB. Ook bij het betreden van de inkomhal moest ik toch wel drie maal slikken. Fancy building en dito inrichting, allerhande beveiliging en voornamelijk ontzettend, maar dan ook ontzettend groot. Het Baskenland mag op papier dan een niet al te grote oppervlakte en inwonersaantal hebben, hun voornaamste mediabedrijf is er één om u tegen te zeggen.

Vlak na onze intrede kregen we een korte briefing en een rondleiding doorheen het immense gebouw, er is zowaar een huge internetredactie in het Spaans, Baskisch, Engels als in het Frans. Naast die ruime (en dat is nog een understatement) internetredactie beschikt E!TB nog over verscheide opnamestudio's voor zowel tv als radio. Toch wel onder de indruk van dit alles mochten we al meteen aan de slag. Na een kleine discussie over wie in het Engels mocht schrijven -blad, steen, schaar lost alle meningsverschillen op- kregen we onze eerste opdracht. Na een week in Spanje verbleven te hebben moesten we ongetwijfeld een mening gevormd hebben over dit alles. "Gewoon even neerpennen en dan zetten we het na het eten op de blog". Nuja 'eten'. Sodexho, daar wordt een mens nu ook weer niet bepaald vrolijk van.

Uiteraard is het even aanpassen om je gedachten naar het Engels te vertalen, maar goed, moeilijk moet en zal ook wel lukken. De rest van de dag bestond voornamelijk uit het uitzoeken hoe het hele computersysteem werkt bij E!TB. Blijkbaar niet zo evident. Een van de routeniers haalde haar beste Engels boven, en deed alle moeite van de wereld om het klaar en duidelijk te expliceren. Maar goed, we blijven natuurlijk wel in Spanje, en ook bij een groot medium als E!TB laten de servers het af en toe afweten.

Feesten in de gevangenis

Bilbao is in vleugelvlucht absoluut niet ver, maar een bergachtig landschap en bussen, nee ik heb al betere combo's geweten. Resultaat is dat we pas na tienen in Bergara neerstreken. An sich natuurlijk absoluut geen ramp. Het is vrijdag voor iedereen, dus time is on our side. Na een korte uitrustperiode op het appartement werd het hoog tijd om ons eerste echte weekend op een fatsoenlijke manier in te zetten.

Al snel vonden we een cafe met posters van onder meer The Beatles aan de muur, kan nooit tegenvallen, toch? Zo geschiedde ook. De Spaanse bevolking is übersociaal en na enkele uren werden we meegesleurd naar een soort van underground reggaefeest. Decor van dienst: de verlaten gevangenis van Bergara. Je kan het natuurlijk altijd nog akeliger treffen.

Sociale bevolking, maar tot echte gesprekken komt het nu ook weer niet direct, daarvoor is hun Engels nu eenmaal zo wezenloos slecht dat ik één-twee-drie niet op een adjectief kom dat precíés uitdrukt hoe inslecht het wel niet is. Deplorabel, dat is het. Maar met een beetje goede wil lukt het af en toe, al blijft het bij het merendeel van de tijd gewoon poppenkast voor mentaal gehandicapten. Wel een dikke win for hand gestures en de wil van de lokale bevoling.

In de volgende update komt San Sebastián nog eens aan bod. Deze keer dankzij een zonovergoten strand en een roeiwedstrijd die een massa gekke Basken op de been brengt.

Stay tuned

Koen