Na twee dagen op Spaanse bodem kan ik m'n blog eindelijk eens opfrissen met een update, aangezien het internet even op zich liet wachten. Maar goed, pas voorzien van internet en al meteen aan het schrijven geslaan, noblesse oblige. Internet: check. Blog update: work in progress.

Na een rustige vlucht van een kleine twee uur aangekomen in Aeropuerto Bilbao. Totaal niet te vergelijken met Zaventem, grof geschat zo'n kleine tien jaar verschil. Dat mocht de pret uiteraard niet bederven, want buiten schommelde het kwik rond de dertig graden. Ideaal weer om de stad vluchtig te verkennen met m'n persoonlijke erasmus buddy Oihanna en haar klasgenoot Eneko, die dienst deden als gidsen. Veel van de stad kreeg ik echter niet te zien. Eten wordt hier vrij serieus genomen, en neemt gemakkelijk een uur of twee in beslag.

De late namiddag stond helemaal in het teken van het appartement in Bergara. Want, Bilbao, hoe leuk en aardig het ook is, tegen de avond heb je altijd wel een plek nodig waar je thuis kunt komen. In dit geval Av. de Ibargarai 18 2C, 20570 Bergara, España.

Sanne had me de dag op voorhand al enkele foto's doorgestuurd, dus ik wist wel min of meer waar ik me kon aan verwachten. In het echt viel het eigenlijk beter mee dan op foto. Het loopt niet over van ruimheid en het is nu ook weer niet ingericht met de grote S van Smaak, maar toch is het zeker en vast een degelijke stek. Een verblijf van vier maanden mag geen enkel probleem opleveren.

Tegen de avond gingen Sanne en ik, elk met onze erasmus buddy (Oihanna en Eneko), nog vlug iets drinken in het centrum van de stad. Op zo'n momenten besef je ten volle dat je in een Zuiders land bent aanbeland. Een gezellige drukte, spelende kinderen op straat en overal die typische losse sfeer. Neen, absoluut geen straf om hier te zijn.

Ondertussen was de klok al negen uur gepasseerd, net op tijd voor het avondeten. Eten gebeurt hier trouwens gewoon in de lokale Irish Pub. Waar je het in België al moet stellen met enkele bitterballen, serveren ze je hier de lekkerste kleine gerechtjes. Samen met Sanne en haar pa probeerden we enkele 'pinxtos' uit. Simpel en vrij goedkoop, doch overheerlijk was het eindbesluit. Als de gerechtjes gereed zijn, knalt de serveester gewoon een rode laserstraal in je gezicht, waarna je de pinxtos gewoon kunt afhalen aan de toog. Meesterlijke strategie, echt briljant. Samen met de tapas toch wel het overwegen waard om in België in te voeren.

Tussen het eten door vertelde Sanne over haar eerste dagen in het Baskenland en hoe ze onder de indruk was van het Guggenheim in Bilbao. Persoonlijk ben ik niet zo arty farty aangelegd, maar blijkbaar heeft Zinedine Zidane daar een videokunstwerk gekregen dat totaal aan hem gewijd is. Negentig minuten genieten van Zizou, of hoe kunst tot zijn puurste vorm kan verheven worden. Ongetwijfeld een must see.

Reizen kruipt in de kleren, dus laat werd het niet. De volgende dag stond San Sebastian op het programma, maar daarover meer in de volgende blogpost. Foto's volgen ook later.

Stay tuned

Koen